คนตายทำบุญ

หมวดอ๊อด ตำรวจตระเวนชายแดน (ตชด.) ลาดตระเวนชายแดนส่งลูกน้องปราบขบวนการยาเสพติด อยู่ทำภารกิจชายแดนหลายปี ห่างพ่อแม่มานาน จึงขอย้ายกลับเข้ากรุงเทพฯ หลายปีต่อมาย้ายตำแหน่งเป็นจเรตำรวจ พ่อกับแม่ก็เป็นกำลังใจให้ลูกชายตลอด ส่วนลูกสาว อี๊ด ไม่ค่อยจะถูกกับหมวดอ๊อดนัก หมวดอ๊อดเป็นคนที่โผงผาง ไม่ชอบใส่เครื่องแบบตำรวจ วันหนึ่งมุมานะสอบเป็นทนายความสำเร็จ พ่อแม่มาเป็นกำลังใจให้ พ่อกับแม่อยากอุ้มหลาน หมวดอ๊อดบอกกับพ่อแม่ว่าขออยู่ดูแลพ่อแม่ดีกว่า ไม่อยากให้มีปัญหากับลูกสะใภ้ พ่อกับแม่เป็นคนชอบทำบุญ หลายปีต่อมาพ่อกับแม่ก็ตายจากโรคภัย หมวดอ๊อดใช้ชีวิตอยู่บ้านคนเดียวไม่สมาคมกับคนข้างบ้าน วันหนึ่งหมวดอ๊อดถูกฆ่าตายในบ้าน ญาติไม่รู้เลยเป็นเวลา 6 เดือน และทางญาติรู้เข้าทำให้ทุกคนเสียใจ โดยเฉพาะพี่สาว ส้ม ปรึกษากับแม่แล้วว่าบ้านของน้าหลังนี้เอาไปถวายให้กับหลวงพ่ออนงค์ ส้มเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อในการปฏิบัติธรรม หลวงพ่ออนงค์บอกให้นัดแนะเครือญาติให้ไปนั่งสมาธิที่บ้านผู้ตายกันก่อน ทุกคนปฏิบัติตาม หลวงพ่ออนงค์พาทุกคนนั่งสมาธิสื่อสารจิตกับผู้ตายว่าต้องการถวายที่ดินให้กับวัด ส้มบอกว่าตอนนี้ที่ขายยาก จิตผู้ตายสื่อบอกให้ส้มไปจัดแจงขึ้นศาลเป็นผู้จัดการมรดกก่อน ส่วนที่ดินผีจะเป็นคนขายเอง การนั่งสมาธิของหลวงพ่อล่วงรู้ในนิมิตว่า หมวดอ๊อดถูกฆ่าปาดคอตาย แล้วใช้มนตร์ดำปกปิดเอาไว้ เพื่อกักขังวิญญาณ และไม่ให้ใครได้กลิ่นซากศพเลยทั้ง ๆ ที่อยู่ในชุมชน ผู้กองมณฑปมีสีหน้าตกใจ เพราะภาพที่เห็นช่วงที่ผู้กองไปพบศพนั้นเปิดประตูเข้าไปหัวกะโหลกก็หลุดมาจากคอ เนื่องจากทางตำรวจพิสูจน์การตายไม่ได้ ส้ม พร้อมครอบครัว ได้ตกลงกันเงินที่ได้จากการขายที่ 3 ล้าน ทำเป็นกฐิน 70 ผ้าป่า 30 เปอร์เซ็นต์ มอบให้กับวัด หลายเดือนต่อมาวิญญาณของผู้ตายอยากทำบุญโดยสื่อสารมากับหลวงพ่ออนงค์ บอกให้ญาติจัดพิธีบวชนาคหมู่ให้แด่ตนที่เสียชีวิตไปแล้ว แต่ดวงวิญญาณยังอยู่ต้องการทำบุญต่อไป คดีของหมวดอ๊อดก็ต้องถูกปกปิดจากการตายแบบปริศนาต่อไป เพราะหลวงพ่ออนงค์บอกอย่าไปจองเวรกัน ให้เรื่องมันจบเพียงนี้ ผู้ตายก็ตายไปแล้ว